Aero, Endurance i Superlight rowery: oto wyjaśnienie różnic!

Aero, Endurance and Superlight bicycles: here's the difference explained! - Bikeroom

Rowery stają się coraz bardziej wyspecjalizowane, a każdy producent ma dziś przynajmniej jeden inny rower na każdy rodzaj terenu i profil. Nie ma już rowerów, które są dobre do każdego celu. Zamiast tego, rowery szosowe dzielą się dziś na trzy różne kategorie w oparciu o określone warunki: superlekkie rowery odpowiednie do wspinaczki na najtrudniejsze góry, rowery aerodynamiczne idealne do osiągania wysokich prędkości oraz rowery endurance dla większego komfortu. Ale to nie wszystko; kryje się za tym znacznie więcej! W tym artykule staraliśmy się uprościć wszystkie zawiłości świata rowerów szosowych, aby pomóc Ci lepiej się w nim poruszać.

Rowery Aerodynamiczne

Teren: Zazwyczaj płaskie trasy, na których można osiągać wysokie prędkości. Cechy: Bardziej agresywna geometria ramy, aerodynamiczny profil, koła o wysokim profilu. Wady: Komfort jest poświęcony na rzecz prędkości, waga, trudności w prowadzeniu przy bocznych wiatrach.

Agresywna Geometria

Priorytetem w produkcji rowerów aerodynamicznych jest redukcja oporu aerodynamicznego, aby były jak najbardziej "śliskie". 85% oporu pochodzi od samego ciała rowerzysty, więc ma sens, aby jak najbardziej zmniejszyć profil czołowy. Rura sterowa rowerów aero jest zatem bardzo krótka, aby stworzyć niższy profil czołowy i tym samym napotkać mniejszy opór. Zasadniczo, rura sterowa w rowerze aero powinna mieć mniej niż 140 mm, w przeciwieństwie do roweru endurance, który powinien mieć ponad 160 mm. Wraz z krótką rurą sterową, rowery aero mają większy "reach" ramy w porównaniu do rowerów endurance. "Reach" to specyficzny poziomy pomiar od środka suportu do rury sterowej. Wysoki pomiar "reach" i krótka rura sterowa oznaczają, że rowerzysta będzie bardziej "rozciągnięty" na ramie, co zmniejsza opór powietrza. Ważne jest, aby zilustrować różnicę między "reach" ramy a "reach" rowerzysty. Ten ostatni mierzony jest od czubka siodełka do środka kierownicy. W przeciwieństwie do "reach" ramy, "reach" rowerzysty można dostosować za pomocą dłuższego mostka lub innej pozycji siodełka. Dostosowanie "reach" rowerzysty może sprawić, że jego pozycja na rowerze endurance będzie bardziej podobna do pozycji na rowerze aero i odwrotnie. Oczywiście, istnieją jednak ograniczenia; im bardziej zmieniasz pozycję, oddalając się od oryginalnej, tym bardziej oddalasz się od charakterystyki roweru. Ponadto, zbyt duża zmiana pozycji rowerzysty może prowadzić do problemów mięśniowo-szkieletowych. Zaleca się ostrożność. Posiadanie tak agresywnej ramy może prowadzić do pewnych trudności. Wielu rowerzystów nie ma wystarczającej elastyczności, aby osiągnąć aerodynamiczną pozycję roweru aero lub pozostać w tej pozycji przez dłuższy czas. Korzyści z roweru aero, wynikające z niższej i bardziej schowanej pozycji, są tracone, jeśli nie możesz utrzymać idealnej pozycji. Wysiłek, aby utrzymać taką pozycję, może czasami prowadzić do problemów fizycznych, na przykład z kręgosłupem. Pozycja aerodynamiczna obciąża szyję rowerzysty.

Aerodynamika

Rury rowerów aero przesuwają granice przepisów UCI z profilem 3:1; oznacza to, że każdy centymetr głębokości może odpowiadać tylko 3 centymetrom długości. Celem profilu aero jest minimalizacja oporu aerodynamicznego i bycie jak najbardziej "płynnym" na wietrze. Aby to osiągnąć, rury ramy są długie, grube i zwężane. Ogólny kształt ramy aero jest kanciasty i agresywny. Górna rura jest zazwyczaj prosta, w przeciwieństwie do superlekkich i endurance, które mają opadającą górną rurę. Dzięki prostej rurze, odległość między rurą podsiodłową a samym siodełkiem jest krótsza, co zapewnia większą sztywność roweru. To również zmniejsza profil czołowy roweru. Endurance i superlekkie często mają bardzo długie rury podsiodłowe, aby umożliwić większą elastyczność i większy komfort. Dodatkowy materiał potrzebny do ram aero i ich rur dodaje rowerowi wagi. W konsekwencji, rowery aero są cięższe niż superlekkie, nawet jeśli mają mniej więcej tę samą geometrię i specyfikacje techniczne. Komponenty rowerów aerodynamicznych są oczywiście zintegrowane z ramą. Często trudno jest dostrzec hamulce na rowerze aero, ponieważ są one ukryte. Wiele rowerów tego typu ma tylny hamulec ukryty przed wiatrem pod suportem. Rzadko można zobaczyć kable na rowerach aero, ponieważ są one często ukryte w ramie. Ostatnio coraz częściej spotyka się kombinację mostka i bezszwowych rur, nie tylko w celu poprawy aerodynamiki roweru, ale także zwiększenia jego sztywności. Uzupełnieniem układanki aerodynamicznej są koła o wysokim profilu. Rowery aerodynamiczne zawsze będą wyposażone w koła o wysokim profilu, aby zmniejszyć opór wiatru i dodatkowo poprawić aerodynamikę. Zazwyczaj te koła mają co najmniej 40 mm wysokości, czasami nawet 80 mm. Dodatkowa waga i trudności w prowadzeniu przy silnych i bocznych wiatrach stanowią minus tego wyboru.

Trudniejsze Przełożenia

Nie jest to uniwersalna cecha każdego roweru aero, ale jest bardziej powszechna tutaj niż w innych typach rowerów. Są to ramy zbudowane dla prędkości, więc wydaje się zrozumiałe, że przełożenia są mniej zwinne. Tradycyjnie, rowery szosowe są wyposażone w standardowy mechanizm korbowy 53/39. Wiele rowerów ewoluuje, aby obsługiwać mechanizm korbowy mid-compact 52/36. Oczywiście, im lżejsze i bardziej zwinne przełożenie (małe pod względem rozwoju metrycznego), tym łatwiej jest pedałować; co jest idealne przy zmniejszonych prędkościach pod górę. Ponieważ rowery aero nie są zaprojektowane do żadnego z tych celów, często mają tradycyjny mechanizm korbowy 53/39, aby zapewnić wysokie prędkości na płaskim. Przełożenie kasety tylnej odpowiada potrzebie prędkości. Często jest wyposażone w kasetę 11-25, aby umożliwić płynniejsze zmiany biegów.

Rowery Superlekkie

Teren: Szczególnie na trasach z różnymi podjazdami. Jednak dostosowują się trochę do wszystkiego. Cechy: Lekkość i wszechstronność. Wady: Znajduje się w środku między prędkością roweru aerodynamicznego a komfortem roweru endurance.

Lekkość

Jak sama nazwa wskazuje, celem roweru superlekkiego jest osiągnięcie jak najniższej wagi. Rowery superlekkie mogą ważyć nawet mniej niż 7 kg w komplecie. Przepisy UCI nakładają, że profesjonaliści nie mogą używać rowerów poniżej 6,8 kg. To zasada, która być może powinna zostać zaktualizowana, biorąc pod uwagę, że dzisiejsze ramy z włókna węglowego mogą ważyć znacznie mniej niż 700 gramów. Została wprowadzona w 2000 roku, aby zapobiec zbyt dużemu skupieniu się na wadze kosztem bezpieczeństwa rowerzystów. Jednak rowery sprzedawane publicznie nie podlegają tym ograniczeniom i dziś mogą ważyć jeszcze mniej, będąc jednocześnie bardzo bezpieczne.

Wszechstronność

Superlekkie znajdują się w środku między cechami prawdziwego aero a endurance, co czyni je wyborem wielu zawodowych kolarzy, którzy celują w klasyfikację generalną w wyścigu etapowym wielkiego touru. Nie są tak wygodne jak endurance, ale zdecydowanie bardziej niż aerodynamiczne. Podobnie jak nie są tak sztywne jak aero, ale są sztywniejsze niż endurance. Zredukowana waga sprawia, że ten typ roweru jest bardziej zwinny w prowadzeniu niż aero. Aby osiągnąć najbardziej ekstremalną lekkość, muszą być zamontowane tradycyjne hamulce, jednak teraz znajdujemy hamulce tarczowe nawet na rowerach superlekkich. Rury roweru superlekkiego są tak cienkie, jak to możliwe, bez nadmiernego kompromisu w zakresie wytrzymałości i sztywności. Rzeczywiście, superlekkie zawsze starają się zrównoważyć te dwa czynniki. Cieńsze rury zmniejszają wagę i pozwalają na lekką elastyczność, która redukuje wibracje, czyniąc jazdę bardziej komfortową. Aby znaleźć odpowiednią równowagę między sztywnością a wagą, stosuje się różne rodzaje włókna węglowego, czasami układając je warstwowo w określonych punktach. Superlekkie mogą nie być tak sztywne jak aero, ale w stosunku do wagi, działają znacznie lepiej. Profile aero są grubsze i czynią je niezwykle odpornymi, ale ten dodatkowy materiał, wraz z innymi cechami, czyni je ciężkimi. Superlekkie, z drugiej strony, oferują podobną odporność, ale usuwają wiele z tej dodatkowej wagi.

Geometria

Geometria roweru superlekkiego ma tendencję do różnienia się w zależności od producenta i jego linii produktów. Każdy producent, rzeczywiście, głównie koncentruje się na jednym typie roweru szosowego spośród tych, które wymieniamy. Niektóre marki mogą nadać swoim rowerom, niezależnie od ich typu, bardziej agresywny kształt, ponieważ być może posiadają znacznie mniej kanciastą linię endurance jako alternatywę. Podobnie, producent może zdecydować się na produkcję bardziej komfortowych rowerów, nawet gdy są superlekkie, ponieważ nie mają modeli z wyższej półki. Jak już wspomniano, superlekkie są obecnie wyborem dla tych, którzy jeżdżą na wszystkich typach tras nawet codziennie. To także z tego powodu geometria może się nieco różnić.

Rowery Endurance

Teren: Podjazdy, płaskie, zjazdy, to nie ma znaczenia. Liczy się komfort. Cechy: Komfort, trwałość, wyprostowana pozycja jazdy. Wady: Waga, mniejsza zwrotność.

Stabilność i Komfort

Celem roweru endurance jest bycie komfortowym, solidnym i trwałym. Zostały one pierwotnie stworzone, aby stawić czoła klasykom północnym na brukach, takim jak Paryż-Roubaix czy Tour of Flanders. Te wyścigi, jak dobrze wiedzą najbardziej pasjonaci, wymagają jazdy z dużymi prędkościami nawet na najtrudniejszych drogach. Aby spróbować zredukować stres, na który narażeni są rowerzyści przy ciągłych wibracjach, stworzono rowery endurance. Są to rowery zdolne do lepszego pochłaniania wibracji z podłoża i montowania szerszych opon. Użycie szerszych kół ma wiele zalet, dlatego nastąpiła stopniowa zmiana myślenia w tym kierunku. Szersze koła pozwalają na pompowanie opon do niższego ciśnienia w porównaniu do węższych kół, co zmniejsza wibracje z podłoża i pozwala na płynniejszą jazdę. Ponadto, zmniejszają również opór toczenia i tworzą inercję z ich większą wagą, coś w rodzaju efektu koła zamachowego. Większość rowerów endurance ma standardową oponę 28 mm, w niektórych przypadkach nawet więcej.

Geometria Ramy

W wyraźnym kontraście do rowerów aerodynamicznych, rowery endurance sprawiają, że rowerzysta siedzi w bardziej pionowej pozycji. Rura sterowa i rozstaw osi są dłuższe, pomiar "reach" jest zmniejszony, a pomiar "stack" zwiększony. Ta kombinacja czynników pozwala na mniej agresywną i bardziej komfortową pozycję jazdy, bez obciążania pleców, ramion, szyi i ścięgien. Pozycja, oczywiście, wymaga mniej elastyczności, co jest dobre, biorąc pod uwagę, że większość z nas ma trudności nawet z dotknięciem palców u stóp. Szerszy profil czołowy oznacza, że napotyka więcej wiatru i większy opór, ale odczuwany komfort może sprawić, że jazda będzie płynniejsza, rowerzysta silniejszy, a zatem osiągnie tę samą prędkość w porównaniu do bardziej aerodynamicznej, ale niewygodnej sytuacji. W połączeniu z szerszymi kołami, dłuższy rozstaw osi sprawia, że rower jest bardziej stabilny. Innym elementem zwiększającym stabilność roweru są szersze kierownice; zazwyczaj 44 cm lub 46 cm, w porównaniu do 40-42 cm w rowerach aerodynamicznych i superlekkich. W miarę jak rozmiar ramy rośnie, rośnie również rozmiar kierownicy, ponieważ zakłada się, że rowerzysta jest "większy". Niezależnie od rozmiaru ramy, można się spodziewać, że kierownica roweru endurance będzie średnio o 2 cm szersza niż jakikolwiek inny rozmiar jego dwóch konkurentów. Kąt rury sterowej roweru endurance jest również zaprojektowany, aby uczynić wrażenie jazdy bardziej zrelaksowanym.

Jazda na Długie Dystanse

Jak już powiedzieliśmy, rowery endurance są zbudowane dla tych, którzy pedałują przez wiele km. Mówiliśmy o bardziej komfortowej geometrii ramy, ale są też inne cechy, które pozwalają rowerzyście pedałować przez długi czas w każdych warunkach pogodowych. Rowery endurance są prawie zawsze wyposażone w kompaktowy mechanizm korbowy i szeroki zakres zębatek. Ta konfiguracja ułatwia pedałowanie i zapewnia wystarczającą zwinność, aby pokonać strome podjazdy nawet z zmęczonymi nogami. Pakiet zębatek to zazwyczaj 11-28 lub 11-32, a w połączeniu z kompaktowym mechanizmem korbowym 50/34, jest wystarczający, aby zaspokoić potrzeby każdego typu rowerzysty. Użycie hamulców tarczowych jest popularną cechą wśród rowerów endurance; były one pierwsze, które przyjęły hamulce tarczowe, a z czasem ta technologia dotarła również do rowerów superlekkich i aero. Typ jazdy dla tych, którzy używają roweru endurance, sprawia, że hamulce tarczowe są najlepszym wyborem. Hamulce tarczowe przewyższają tradycyjne hamulce w każdych warunkach, oferują większą siłę hamowania i wymagają mniejszej siły do działania. Hamulce tarczowe pozwalają również na montaż szerszych opon, ponieważ producenci nie muszą montować zacisków hamulcowych.

Który wybrać?

Jeśli rzucasz monetą, aby zdecydować, który z tych rowerów jest bardziej odpowiedni dla Ciebie, a nie jesteś zawodnikiem, komfort i trwałość powinny być priorytetem. Bardziej zrelaksowana geometria ramy i bardziej solidna natura rowerów endurance powinny zajmować wysokie miejsce w osobistych rankingach wielu osób. Jeśli jednak myślisz o wyścigach, dwie strony monety powinny wskazywać tylko na aerodynamikę i superlekkie. Jeśli wyzwania pod górę są tym, co preferujesz, to superlekki jest zdecydowanie Twoim wyborem. Dla tych, którzy z kolei kochają szybką jazdę na torze lub na segmencie Strava na płaskim, na przykład, najbardziej odpowiednim wyborem powinien być aerodynamiczny rower wyścigowy. Ale najlepsza opcja ze wszystkich? Posiadanie jednego z każdego modelu, oczywiście!